Beş vakit Namazda Gizlidir Ömür

2.54k

Beş vakit Namazda Gizlidir Ömür (Namaz ile ilgili hikayeler)

Namaz ile ilgili hikayeler “BEŞ VAKİT NAMAZDA GİZLİDİR ÖMÜR” namazı sevdiren hikayeler den olan hikayemiz Ömrü 5 vakitte yaşamak, İbretlik Dini Hikayemiz, sabah namazı, doğuşumuz ve yatsı namazı yaşlılığımıı betimleyerek anlatan namaz hikayeleri nden, namaz ile ilgili hikayeler vakit kısa sürüyor, artık vaktin sonu Erteleme hiçbir şeyi.. Namaz ile ilgili hikayeler imizi alta bulunan ibretlik dini hikayeler videomuz ile dinleye bilirsiniz.

Hamdolsun insanı ahsen-i takvimde yaratan ezelî ilim sahibine..

Her geçen gün biraz daha eksiliyor ömür heybemizden. Ne çabuk geçiyor zaman. Geriye ise yapmadıklarımızın, yapamadıklarımızın pişmanlığı kalıyor. Bir film şeridi gibi gözümüzün önüne seriliyor yaşadıklarımız ve yaşamadıklarımıza olan israfımız.

Ömür serüvenini beş vakit namaz gibi düşünelim..

Evvela sabah namazı ile başlanır güne.

Günün bereketi de huzuru da işte bu kokusu hoş vakitte gizlidir. Hem Efendimiz buyurmuş ya “Sabah namazını kılan kimse Allah’ın himayesindedir.” (Müslim, Mesâcid 261-262) diye.
Dahası kendini dinliyor, Halıkını bir kez daha tanıyor ve yeni bir güne maneviyat deposu ile başlıyorsun. Hani diyorlar ya “İnsan dağılır toparlayan Allah’ tır ” diye. İşte, o dağılmışlığa meydan okurcasına toparlanıyorsun sabahın ilk ışıklarında.

Ve şimdi yeni doğduğun zamana dön; gördüğün şey tıpkı bir nur yumağı değil mi? Saf ve temiz gülüşüyle, kokusu huzur bir bebeksin. Günahı tanımamış bir nur. Öyle ki; varlığı, konuşması etrafına neşe saçan bir çiçek gibi… Yavaş yavaş büyüyorsun, etrafındakiler sana bakınca Rahman ’a şükrediyor. Yaşın büyüdükçe zor oluyor, bu masumiyeti olduğu gibi muhafaza etmek; günah kirleri elbisene, ruhuna bulaşmadan yaşamını devam ettirmek. Ve sen hep çocuk olmak, çocuk kalmak istiyorsun ama eğer nasipse ömür devam ediyor.

Vakit öğlen! Sabahın huzuru daha terk etmemiş seni. Tekrar huzura duruyor, dünyanın geçiciliğini bir kez daha haykırıyorsun. Gün ilerlemiş olsa da işlerin yoğun olduğu bir zaman olmasa gerek. Alıyorsun hayat kitabını eline, hakiki imanı elde etmek için çabalıyorsun. Güneşin sıcaklığı bedenini yaksa da sen serinliği, Rahman ’ın huzurunda buluyorsun. Namazını cemaatle kılmak için camilere koşuyor; kendine Allah yolunda dostlar ediniyorsun.

Çocukluğun vermiş olduğu masumiyet ve saflık, terk etmemiş seni. Nereden mi biliyorum? Ellerini dua için açtığında diline değen o masum, huzur dolu kelimelerden; dünyanın yüzüne de ruhuna da deymeyişinden. Sen hiç büyüme be çocuk! Diline değmesin gıybet, ruhun kirlenmesin günahtan… Sen hep büyüklerin büyük hesaplar peşinde yaşayışından uzak yaşa. Ve hep Allah-u Ekber nidan yankılansın meydanlarda, ilmiyle amil derdi ümmet olarak yaşa…

İkindi ezanı okundu! Vakit günün tam da ortası; işlerin yoğun, yetiştirmen gerekenlerin telaşesi ile namazı unuttun. Fakat bak ne diyor Rabbin, Bakara 238’de: “…Ve orta namaza dikkat edin!” Tefsir âlimlerinin bazılarının rivayetlerine göre “orta namaz” ikindi namazıdır. Yani dünyaya ara verip ‘huzurda’ huzur bulma vakti…

Ne çok benziyor gençlik dönemlerine değil mi? İnsanın kendini en çok muhafaza etmesi gereken zaman dilimi. Rabbini iyi tanıyıp yoluna hizmetle iştigal etmesi gereken evre. Peki, sen ne yaptın? Tıpkı işin yoğunluğuna dalıp namazı ertelediğin gibi ‘daha erken’ bahaneleri ile kendini kandırıp hep erteledin. Ömrünün en kıymetli döneminde, ebedi düşmanların olan şeytan ve nefesine yenik düştün. Bunun senin sonun olduğunu bilmeden, hep sonralara erteledin. Sence de ömrünün en güzel dönemi olan gençliğini Allah ’ın razı olduğu amellerle geçirseydin, daha da bereketlenmez miydi ömrün?
Yeryüzü güneşin kızıllığından sıyrıldı. Havanın kararması ile ezanı Muhammed’i duyulmaya başladı. Çok vakti yoktur akşam namazının bilirsin. Acele etmen gerekiyor. Seccadeni al koş huzura…

Vakit geçerken ömür de hızla ilerliyor. gençken yaptıklarının pişmanlığı ile kavruluyorsun, huzursuzsun bunun da farkındasın. Bir dönüş, bir çıkış yolu arıyorsun. Fakat bir yandan da ‘yaşlanınca kılarım, yaparım’ düşüncelerine kapılmaktan geri durmuyorsun. Tekrar olacak belki ama hatırlatmak istedim; “insan ziyanda”.

Sahi ne sanıyorsun (ey nefsim)? Huzura gitmeyi ertelediğin nedenler, sıratta seni kurtarabilir mi? Sen de biliyorsun ki; kurtaramayacak! O zaman daha fazla erteleme ve yönel Rabbine…

Gün içerisinde son kez huzura durmanın vaktidir: Yatsı.

Evet, bitti gün. Karanlık hakim artık. Karanlıkta ışık olmaktır; secdeye durmak. Şeytana, nefse inat asıl olana yönelmektir… Hüznü de mutluluğu da O’nun ile paylaşmak, yorgunluğu O’nun yanında atmaktır.

Nasıl ki günün sonuna ulaşılıyorsa ömrün de sonuna ulaşıyor insan. Bak işte ertelediğin yaştasın. Haydi, öğren bakalım Kur’an kıraatini, haykır meydanlarda Allah’ın davasını. Yapamıyorsun değil mi? Yaşlandın çünkü. Genç yaşta öğrenmek, yaşamak gibi olmuyor yaşlılık. Yapmaya çalışıyorsun ama sen de farkındasın ki; yaptıkların tam manası ile kapatamıyor ömürdeki eksikliği. Ve hiç bir şey vaktinde yapmak kadar güzel olmuyor…

Rabbimiz hepimize “Sana ölüm gelinceye kadar Rabbine kulluk et”(Hicr /99) ayeti celilesinin gölgesinde yaşamayı nasip etsin… (Âmin)