BAYRAM SOFRASI

2.58k

Bayram Sofrası / Dini Çocuk masalları

“Ey Allah’ım! Bize gökten bir sofra indir ki önce gelenlerimize ve sonradan geleceklerimize bir bayram ve senden bir mucize olsun. Bizi rızıklandır. Sen rızıklandıranların en hayırlısısın.” Maide Suresi 144. Ayet

Elini şekerliğin içine daldırdı Hasan. Mehmet, kardeşinin hareketine kızdı. Bu küçükler de bir şey anlamıyor diye geçirdi içinden. Ama bir şey demedi. Bayram günü küslük, kırgınlık, kavga olmazdı, günahtı hem. Bayram namazından yeni çıkmıştı bütün köylüler. Hoca efendi çocuklara şeker tutuyor, küçükler büyüklerin ellerini öpüyor, büyükler harçlık verdikleri çocuklara dua ediyorlardı. Sadece caminin etrafında değil, sanki düğün varmış gibi bütün köyde bir hareketlilik ve neşe vardı. Düğün zamanlarında olduğu gibi tertemiz ve güzel giyinmiş herkes, yüzler güleç, çocuklar neşeli…

Mehmet, bayram namazından dönüşleri de çok severdi. Bütün ailenin bayramlaşma zamanıydı çünkü bu. Ev ahalisi çoktan kalkmış, bayram namazından gelenleri beklemekteydi. Ramazan’ın bitişi hüzün de vermişti ama bayram sanki tesellisi olmuştu bu gidişin. Bahçe kapısından gürültüyle koşuşturarak girdi çocuklar. Mehmet, biraz ağırdan alıyordu. Bugün bayram; ya Hüthüt ya Karınca kesin, bana bir ayet öğretirler, diye düşünüyordu. Geride kalmak istemesi bundandı. Ama gelen giden olmadı. Eve girdiğinde herkes ayakta birbiriyle bayramlaşıyordu. Ahırdaki hayvanlar bile coşkunun farkına varmış gibiydiler. Horoz daha fazla öttü, kuzular daha bir içten melediler sanki. Mehmet’e öyle geldi en azından.

Bütün gün işlere ara verilip ziyaretler yapıldı ama esas bayram yemeği akşam, köyde tüm ahali ile yenirdi. Yemekten sonra bayramlaşma, hâl hatır sorma devam eder, büyüklerin anlattığı hikâyeler çocukları mutlu ederdi. Yine öyle oldu. Bütün köy bir yandan yemek yedi bir yandan sohbet etti. Mehmet’in aklı öğreneceği ayetteydi ama bütün gün tek bir hayvan onunla konuşmamıştı. Üstelik bu bayram yemeğinin ardından duayı Mehmet yapacaktı. Ne de olsa o, Kur’an’ı ezberliyordu. Ama heyecanlıydı Mehmet, ezberlediği yemek duasını eksiksiz yapabilecek miydi? ”İnşallah karıştırmam” diye geçirdi içinden.

Yemek bitmek üzereydi. Ekmek kırıntılarını eliyle topluyor, yere düşürmemeye özen gösteriyordu ki gözü yerdeki karıncaya takıldı. Karınca minicik ekmek kırığını süratle ve zorlanarak taşımaya çalışıyordu. Bir an durdu ve Mehmet’e sadece onun duyacağı şekilde bir şeyler söyledi. Mehmet, ezberlediğini değil, Maide Suresi 114. ayetle yemek duasını yaptı ”Ey Allah’ım! Bize gökten bir sofra indir ki önce gelenlerimize ve sonradan geleceklerimize bir bayram ve senden bir mucize olsun. Bizi rızıklandır. Sen rızıklandıranların en hayırlısısın.” karıncanın söylediği gibi. Bütün sofralar bayram yeri olsun diye…

Yazan : Fatma BAYRAKTAR KARAHAN

MASAL KATEGORİLERİ
Masal Oku
Dini Masallar
Eğitici Masallar
Türk masalları
Baba Masalları (Youtube)