Karlar Kraliçesi Masalı

952

Karlar Kraliçesi Masalı / Çocuk masalları

Karlar Kraliçesi masalı ile Çocuk Masalları dünyasının büyülü kapılarından birine adım atın! Sizi en iyi çocuk masallarının ve türk masallarının derinliklerine götürecek bir Masala hoş geldiniz. Hayal gücünüzü uçuracak, maceranın içinde kaybolup gideceksiniz. Şimdi, beyaz örtüsüyle ünlü karlar kraliçesinin gizemli dünyasına adım atma vakti geldi. Karlar Kraliçesi Masalı‘nı okumak için kendinizi hazırlayın. Bu eşsiz masal, çocuklar için masallar arasında en özel yerini alıyor. Hadi, karlar altındaki büyülü dünyaya dalın, Karlar Kraliçesi Hikayesi‘ni keşfedin ve hayal gücünüzü yeniden canlandırın.

Karlar Kraliçesi Masalı Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde uzaklarda büyük bir kentte iki küçük çocuk varmış. Bunlar birbirleriyle arkadaşmış. Ancak birbirlerini kardeş gibi severlermiş. Erkeğin adı Kay, kızın adı Gerda imiş. Bunlar sürekli birlikte oynar, hiç ayrılmazlarmış.

Gerda’nın bir de büyükannesi varmış. Büyük annesi çok sayıda masal bilir, sırası geldikçe anlatırmış. Bir gün Kay ve Gerda oynarken büyükanne onları yanına çağırıp:

– Çocuklar, bugün size yeni bir masalım var. İsterseniz gelin anlatayım, demiş.

Çocuklar büyükannenin yanına koşup can kulağıyla masalı dinlemeye başlamışlar. Büyükanne çocuklara kışın her tarafı kaplayan bembeyaz örtüsüyle ünlü Karlar Kraliçesi’nin masalını anlatmış. Çocuklar büyükannenin anlattığı masalı dinlemişler daha sonra yatıp uyumuşlar.

Ertesi gün her taraf karlarla bembeyaz kaplıymış. Çocuklar sokaklara dökülüp başlamışlar kızaklarla kaymaya. O sırada oradan kocaman bir kızağın geçtiğini görmüşler. Kızağı bir düzine beyaz geyik çekmekteymiş. Çocuklar hemen bu büyük kızağın arkasına takılmışlar. Bir süre kaydıktan sonra çocukların çoğu kızağı bırakıp geri dönmüşler. Yalnız Kay, kızağı bırakmamış.

Bu arada kentten de oldukça uzaklaşmış olduğunun farkında değilmiş. En sonunda kızağın kendiliğinden durduğunu görmüş. Kızağından bembeyaz pelerini içerisinde Karlar Kraliçesi inmemiş mi? Kay, Karlar Kraliçesi’nin büyükannenin masalında dinlediği kraliçe olduğunu anlamış.

Karlar Kraliçesi Kay’a:

– Çok üşümüşsün, gel yanıma otur, demiş. Kay, Karlar Kraliçesi’nin yanına oturup onun verdiği pelerine sarılmış. Bir anda üşümesi geçmiş. Karlar Kraliçesi de yanında uyuyakalan çocuğu alıp şatosuna götürmüş.

Meğer Karlar Kraliçesi yakaladığı çocukları şatosuna götürüp buzla kaplarmış. Kay’ı da bu şekilde buzdan bir heykelcik yapmış. Kentte ise Kay’dan uzun süre haber alamayan Gerda, arkadaşını aramaya koyulmuş.

Karlarla kaplı ormana doğru yürümüş. Ormanda arkadaşını ararken küçük bir kulübeye rastlamış. Kulübeye yaklaşınca kapıyı ihtiyar bir kadın açmış. Bu kadın oralarda yaptığı iyiliklerle tanınan bir büyücüymüş.

Kıza, “Ne için geldiğini biliyorum, yavrum, arkadaşın Kay’ı arıyorsun. Bakalım bahçede duran karga arkadaşının yerini biliyor mu?” diyerek Gerda’yı arka bahçeye götürmüş. Bahçede gerçekten de bir karga dalda bekliyormuş.

Kargaya Kay’ın nerede olduğunu sormuşlar.

Karga da onlara: – Kay’ın nerede olduğunu ancak ormanda yaşayan küçük kız bilebilir, demiş. Bunun üzerine Gerda, yaşlı kadından izin isteyip yoluna devam etmiş. Ormanın derinliklerinde dolaşırken mini mini, çok güzel bir kulübe görmüş. Kulübenin kapısı açılmış. İçeriden kara karganın bahsettiği küçük kız çıkmış.

Gerda’ya: – Hoşgeldin, ben de senin gelmeni bekliyordum, demiş.

Gerda’yı içeri alıp ateşin başına oturtmuş. Ona getirdiği yiyeceklerden vermiş. Daha sonra birlikte uyumuşlar. Sabah olunca, küçük kız Gerda’yı kulübenin yanındaki samanlığa götürmüş. İçeride güvercinlerle, geyikler varmış. Güvercinler ötmeye başlamışlar. Küçük kız güvercinlerin dilinden anlıyormuş.

Gerda’ya güvercinlerin ne demek istediğini anlatmış:

– Güvercinler, Kay’ı Karlar Kraliçesi’nin kaçırdığını, onu şatosunda hapsettiğini, oraya nasıl gidileceğini geyiklerin bildiğini söylüyorlar, demiş. Bunun üzerine yola çıkmak için hazırlık yapmışlar. Geyikleri kızağa bağlamışlar. Gerda küçük kıza, kendisine yardımda bulunduğu için teşekkür etmişler. Birbirlerine el sallamışlar.

Gerda geyiklerin çektiği kızağla yola çıkmış. Günlerce yol almışlar. Dünyanın en kuzey ucuna, bembeyaz kar örtüsünden başka hiçbir şeyin görülmediği diyarlara varmışlar. Sürekli, lapa lapa kar yağmaktaymış. Geyikler bir süre daha gittikten sonra bembeyaz bir şatonun kapısının önünde durmuşlar.

Gerda, Karlar Kraliçesi’nin şatosuna geldiklerini anlamış. İçeriye girmiş. Şatonun içeri de dışı gibi beyazmış. Gerda, şatonun içinde yürümeye başlamış. Bir yandan da Kay’a seslenmekteymiş. Şatoda kendi sesinin yankısından başka ses yokmuş. Gerda, buzdan bir kapı görmüş. Kapıyı açmış, içeriye bakmış. Odanın ortasında Kay’ı donmuş bir şekilde bulmuş. Sanki buzdan bir heykelcik gibiymiş.

Gerda, Kay’ın ölmüş olduğunu zannederek ağlamaya başlamış. O kadar çok ağlamış ki gözünden akan yaşlar yere dökülmeye başlamış. O anda bir mucize gerçekleşmiş. Gerda’nın gözlerinden akan yaşlar, dondurulmuş Kay’ı eritmeye başlamış.

Üzerini kaplayan buzların erimesiyle Kay kendine gelip konuşmaya başlamış. – Gerda, seni gördüğüme çok sevindim, demiş. Gerda da Kay’ın ölmediğine çok sevinmiş. Kay, Karlar Kraliçesi’nin şatodan ayrıldığını fakat her an geri gelebileceğini söylemiş. Hemen şatodan çıkıp geyiklerin çektiği kızağa binmişler.

Kuzey ülkesinden ayrılmışlar. Evlerine geri dönmüşler. Yaşadıkları bu heyecan verici serüveni ikisi de unutamıyormuş. Artık evlerinden fazla uzaklaşmamaya ve sadece büyükannenin masallarını dinlemeye karar vermişler.

Gökten üç elma düşmüş… Biri bu masalı yazana, biri okuyana, biri de dinleyene…

“Okuduğunuz çocuk masalları ile ilgili düşüncelerinizi bizimle paylaşın! Sizden gelen yorumlar ile, eğitici Masallarımızın size kattığı anlam ve duyguları bizimle paylaşarak bu büyülü dünyayı hep birlikte daha da renklendirelim. Yorumlarınızı merakla bekliyoruz!”